Ferriet magneet

Een ferriet is een keramisch materiaal gemaakt door het mengen en bakken van grote hoeveelheden ijzer(III)oxide (Fe2O3, roest) vermengd met kleine hoeveelheden van een of meer extra metaalelementen, zoals asstrontium, barium, mangaan, nikkel en zink. Ze zijn ferrimagnetisch, wat betekent dat ze kunnen worden gemagnetiseerd of aangetrokken door een magneet. In tegenstelling tot andere ferromagnetische materialen zijn de meeste ferrieten niet elektrisch geleidend, waardoor ze bruikbaar zijn in toepassingen zoals magnetische kernen voor transformatoren om wervelstromen te onderdrukken. Ferrieten kunnen worden onderverdeeld in twee families op basis van hun weerstand tegen gedemagnetiseerd worden (magnetische coërciviteit).

Harde ferrieten hebben een hoge coërciviteit en zijn daarom moeilijk te demagnetiseren. Ze worden gebruikt om permanente magneten te maken voor toepassingen zoals koelkastmagneten, luidsprekers en kleine elektromotoren.
Zachte ferrieten hebben een lage coërciviteit, dus ze veranderen gemakkelijk hun magnetisatie en werken als geleiders van magnetische velden. Ze worden in de elektronica-industrie gebruikt om efficiënte magnetische kernen te maken, ferrietkernen genaamd, voor hoogfrequente inductoren, transformatoren en antennes, en in verschillende microgolfcomponenten.